H Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στα Lidl Γεωργία Νέρη, μίλησε στο ραδιόφωνο στην ERTopen στους 106.7 στα Fm και την εκπομπή ραδιοεφημερίδα που παρουσιάζει ο Νίκος Κλέτσας με αφορμή την Ανακοίνωση - Καταγγελία του Σωματείου Εργαζομένων στην επιχείρηση LIDL για την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Στην συνέντευξη που ακολουθεί η Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στα Lidl αναφέρθηκε στις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στην αλυσίδα σούπερ μαρκετ, τις παράνομες απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία, ενώ τόνισε οτι οι εργαζόμενοι, απέναντι σε αυτή την επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα θα πρέπει να οργανωθούν συλλογικά στα σωματεία τους.

Ακούστε το ενδιαφέρον ηχητικό απόσπασμα από την συνέντευξη της Προέδρου του Σωματείου εργαζομένων την Πέμπτη 24 Αυγούστου 2017 στο ραδιόφωνο της ERTopen:

Το τελευταίο 24ωρο εκδηλώθηκαν 47 αγροτοδασικές πυρκαγιές, οι περισσότερες εκ των οποίων αντιμετωπίστηκαν άμεσα, σύμφωνα με την Πυροσβεστική.

Στο νησί της Ζακύνθου, ξέσπασαν φωτιές στις περιοχές Καμπί, Πελιλόμπι, Σκούτα, Αναφωνήτρια, Καπελέτι- Ανω Βολίμες, Αργάσι και Αγαλάς.

Σε εξέλιξη είναι η μεγάλη πυρκαγιά που καίει από χθες το μεσημέρι τα πανέμορφα δάση της ορεινής Ζακύνθου.

Η πυρκαγιά, ξεκίνησε από το χωριό της Αναφωνήτριας, πέρασε μέσα από τις αυλές των σπιτιών της περιοχής και συνέχισε το καταστροφικό της έργο στην άλλη πλευρά του βουνού και κατευθύνθηκε προς το χωριό Μαριές.

Στην Αναφωνήτρια, κάηκε ολοσχερώς, ένα παλιό σπίτι όπου κατοικούσαν ένα ζευγάρι ηλικιωμένοι ενώ υπέστη σοβαρές ζημιές μια ταβέρνα της περιοχής.

Όλο το βράδυ, οι πυροσβέστες έδιναν μάχη με τις φλόγες έξω από το χωριό των Μαριών ενώ σημαντική ήταν η συμβολή των πυροσβεστικών ενισχύσεων που έφτασαν κατά την διάρκεια της νύχτας.

Με το πρώτο φώς της ημέρας, ένα αεροσκάφος τύπου canadair και ένα πυροσβεστικό ελικόπτερο erisscon, άρχισαν ρίξεις νερού από αέρα, βοήθώντας το έργο των επίγειων δυνάμεων.

Σημειώνεται πως με έκτακτο δρομολόγιο, έφτασαν τις πρώτες πρωινές ώρες στην Ζάκυνθο, ενισχύσεις ώστε να συνδράμουν στο έργο των τοπικών δυνάμεων για την κατάσβεση της μεγάλης πυρκαγιάς. Πιο συγκεκριμένα, με έκτακτο δρομολόγιο το πλοίο «Mare Di Levante» της ακτοπλοϊκής εταιρείας «Levante Ferries», έφτασαν στην Ζάκυνθο, 20 πυροσβεστικά οχήματα, με 40 πυροσβέστες, 3 ερπυστριοφόρα του στρατού, και ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ.

Παράλληλα, σε εξέλιξη βρίσκονται πυρκαγιές στις περιοχές Αμόργιανοι Αμφιλοχίας, Ασβεστοχώρι Ιωαννίνων και Παπαδάτες Πρέβεζας.

Ακόμη, οριοθετημένες είναι οι φωτιές στις περιοχές Καντήλι Μεγάρων Αττικής, Κουβαράς Αττικής, Άγιοι Θεόδωροι Μεγαλόπολης, Άγιος Νικόλαος Αχαΐας, Σαντομέρι Αχαΐας και Ταξιάρχες Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας.

Τέλος, υπό μερικό έλεγχο τέθηκαν οι πυρκαγιές στις περιοχές Βολίμες- Σεβέικα Ζακύνθου, Μακρύς Γιαλός Ζακύνθου, Κακή Βίγλα Σαλαμίνας και Προφίλια Ρόδου.


Πολύ υψηλός εξακολουθεί να είναι και σήμερα ο κίνδυνος για πυρκαγιά σε αρκετές περιοχές της χώρας.

Σύμφωνα με το χάρτη πρόβλεψης προβλέπεται πολύ υψηλός κίνδυνος (δείκτης 4) για τους νομούς Αττικής, Εύβοιας, Βοιωτίας, Φθιώτιδας, Αχαΐας, Κορινθίας, Αργολίδας, Αρκαδίας, Ηλείας και για τα νησιά Σκύρο, Λέσβο, Χίο, Ψαρά, Σάμο, Ικαρία, καθώς και τις Κυκλάδες.




ΑΠΕ

Στον Άρη τον Μεγάλο Στρατηλάτη

Αφιέρωμα της ERTopen και των Αναστοχασμών με τον Νίκο Σίμο στον Αρχηγό των Ατάκτων


To ηχητικό της ERTopen από την εκπομπή αφιέρωμα των Αναστοχασμών στον Άρη Βελουχιώτη (Λαμία,27 Αυγούστου1905 – Μεσούντα, 15 Ιουνίου1945), ακούστε το εδώ:

Από τον Γιώργο Μουργή

Αναδημοσίευση από nostimonimar.gr:

«Σκέφτεσαι να γράψεις με αφορμή την σημερινό επέτειο της προσπάθειας του Αλέκου Παναγούλη, να τινάξει στον αέρα τον δικτάτορα Παπαδόπουλο μαζί με το σκυλολόι που τον συνόδευε και ξαφνικά κολλάς.Αυτή η ασφάλεια που σου παρέχει η ιστορική μνήμη, να αφουγκράζεσαι, να περιγράφεις από μακριά, τον ηρωισμό και τη στάση που επέλεξε ο ίδιος ο Παναγούλης, εμπεριέχει μια ιδιοτελή αναίδεια καπηλείας. Έστω και άθελα σου.Εμπεριέχει το ηδυπαθές της αναφορικότητας μας, σαν εμμονή μιας έπαρσης να ταυτιστείς εκ του ασφαλούς, με τους αδικαίωτους αγώνες εκατοντάδων ηρώων.Να τοποθετήσεις στην ιστορική ζυγαριά αυτόν τον ηρωισμό, με άπλες περιγραφές σαν αντίβαρο, για να αξιολογήσεις κατά το δοκούν το αίμα τους».

Έτσι ξεκίνησα να γράφω λίγες μέρες πριν, το αφιέρωμα για τον Αλέκο Παναγούλη.

Κάτι σαν παρηγορητική απολογία εντός μου, χωρίς καμιά δόση ευφάνταστης αλληγορίας.

Συζητώντας το αφιέρωμα αυτό, που προς μεγάλη μου τιμή, φιλοξενήθηκε στο Νόστιμον Ήμαρ, με τον καλό φίλο Θωμά Γιούργα, μου επισήμανε την αυτοκριτική διάθεση που διέβλεπε, στο απόσπασμα όπως το παραθέτω παραπάνω.

Πραγματικά τότε διαπίστωσα ότι πέρα από την απολογητική μου διάθεση, το γραπτό εμπεριείχε μια ύστερη αυτοκριτική προδιάθεση, για τα ηρωικά που ως θεατής μπορεί κάποιος να προσεγγίσει. Για  τα σπουδαία της ζωής αληθινών ηρώων.



Θα γραφτούν και θα αναπαραχθούν πολλά σήμερα και δικαίως για τον Αρχηγό του Απελευθερωτικού Κινήματος και της Εθνικής Αντίστασης.

Δεν θέλω να προσδώσω κανένα επικό χαρακτηριστικό την ήμερα της γενέθλιας  μνήμης του Άρη Βελουχιώτη.

Η ιστορία του απελευθερωτικού αγώνα, γράφτηκε πάνω σε αυτό τον τόπο που περπατάμε, από το αίμα των ηρώων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του αθώου λαού που σφαγιαζόταν ή πέθαινε από τη πεινά, κάτω από την κτηνωδία και τη θηριωδία. της φασιστικής, ναζιστικής γερμανικής κατοχής.

Από το δικό του αίμα όπως έβαψε τα λημέρια της Μεσούντας, κυλώντας να συναντηθεί προς τη ποταμιά του Αχελώου.

Αν η ληξιαρχική πράξη γέννησης του Θανάση Κλάρα γράφει 27 Αυγούστου 1905 και τόπο τη Λαμία, υποθετικά μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο, που ταυτίζεται με τον Αρχηγό.  



Ο Βελουχιώτης «γεννήθηκε» στη Μεσούντα στις 16 Ιουνίου 1945, περικυκλωμένος, μέσα από τα θραύσματα της χειροβομβίδας που κρατούσε στα χέρια του ή από τον ήχο του δικού του όπλου.

Βαφτίστηκε στην ποταμιά του Αχελώου την ίδια μέρα, από τα τρεχούμενα νερά της και αγιάστηκε από το αίμα του, αντί για λάδι, στο ένα και μοναδικό όνομα σαν «Ο Άρης».

Η Γέννα της Ιστορίας δεν τον επέλεξε τυχαία. Προσδοκούσε πάντα να επιλέξει έναν Άρη στο όνομα της δίκης της Αθανασίας.

Να μοιραστεί έναν Αρχηγό Αθάνατο, μαζί με εμάς τους θνητούς.

Και τα κατάφερε εκεί στα Άγραφα. Μα που αλλού μπορούσε να γραφτεί μια τέτοια Γέννα; Μόνο στα Άγραφα της Ιστορίας των βουνών που γέννησαν την Αθανασία του Αρχηγού.

Ο ίδιος επέλεξε να πεθάνει στις 12 Ιουνίου του 1945. Όταν το μαντάτο της αποκήρυξης έφτασε στα αυτιά του, από τους γραφιάδες του Ριζοσπάστη και τους γραφειοκράτες της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος που αγάπησε και οραματίστηκε να το φέρει πρωτοπόρο, της Λευτεριάς και της Λαοκρατίας.

Η Ιστορία δεν άφησε  τη Γέννα της να χαθεί. Την έκανε Αθάνατη στην δίκη της αιωνιότητα. Αυτή η Αθανασία που έμεινε να κατοικεί εκεί στα βράχια της Μεσούντας και από τότε ακούει στο όνομα Άρης Βελουχιώτης , «Ο Αρχηγός των Ατάκτων» μέσα στην καρδιά της Ιστορικής Μνήμης του Λαού μας.*

Αθάνατος, Αρχηγέ μας, Άρη Βελουχιώτη, Αθάνατος!.. 

Ο θρήνος της μάνας του Άρη Βελουχιώτη για τον χαμό του παλικαριού της:

ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΟΥ – ΣΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΜΟΥ

«Άρη μου, Άρη, Άρη μου, παιδί μου παλληκάρι
Σε ράχες ήσουν σε βουνά, το κάλεσε η ανάγκη
Αλοίμονο: ο στόνος μου τόσο μακριά δε φτάνει

Κι αν σε καλούν οι στεναγμοί κι αν σε καλούν οι θρήνοι
Εσύ κοιμάσαι αξύπνητος στο φως και στη γαλήνη

Αχ! Συ διαβάτη της ζωής! Πανέμμορφε διαβάτη!
να ξαναρθής εδώ στη γη, δε θαύρης μονοπάτι

Άρη μου! Γιατί άφησες τη δόλια σου μανούλα
το δύστυχο πατέρα σου να κλαίμ’ όλη μερούλα;»

Λαμία – Ιούλιος 1945

ΑΓΛΑΪΑ Δ. ΚΛΑΡΑ **

* Η έκφραση «Ο Αρχηγός των Ατάκτων» είναι δανεισμένη από τα ομώνυμα βιβλία του Δ. Χαριτόπουλου για τον Άρη Βελουχιώτη.

** Στην αντιγραφή τηρήθηκε η ορθογραφία της αρχικής δημοσίευσης.

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

«Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:

- Τον ξέρεις τον Άρη;
- Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Όχι. Μα τόνε ξέρω.
- Πώς είναι;
- Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία. 
Μιαν άλλη φορά, στα Τρίκαλα, ρώτησα ένα “αετόπουλο” που πέρναγε τις γραμμές του οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα ενός καλαμιού.
- Γιωργή, τον ξέρεις τον Άρη;
- Τόνε ξέρω.
- Τον είδες ποτέ σου;
- Τον είδα με τα μάτια μου.
- Πώς είναι;
- Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα.
Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα -αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.
Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ»  

 (Γιάννης Ρίτσος,  Το υστερόγραφο της δόξας – Άρης Βελουχιώτης)                                                                                             

    16 Ιούνη 1945 πριν από 72 χρόνια, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης, φεύγει από τη ζωή.

   Ο Άρης, κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο. Μαζί του στο θάνατο τον συντρόφεψε ο πιστός του αντάρτης, ο Τζαβέλας.

   Ακολούθησε ο κανιβαλισμός. Η θηριωδία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος. Οι δύο νεκροί σύντροφοι θα αποκεφαλιστούν και τα κεφάλια τους θα κρεμαστούν από τις 18 έως τις 20 Ιούνη, σ' ένα φανοστάτη στα Τρίκαλα.



   Τι ήταν ο Άρης; Εκείνο το «αμείλικτο τέρας» που περιγράφουν οι θιασώτες του πιο πρωτόγονου και συνάμα βλακώδους αντικομμουνισμού; Ήταν από στρατιωτική άποψη ένας «κατσαπλιάς», όπως διατείνονταν οι «ήρωες» του δοσιλογισμού; Κάποιος με «θολή» πολιτική σκέψη, όπως λένε εκείνοι που όσα δεν φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια; Ας δώσουμε το λόγο στους – σοβαρούς – πολιτικούς αντιπάλους του Άρη.

    Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος αναφέρει: 

«Ο Άρης ήταν ένας αγνός ιδεολόγος» (Φίλιππος Φιλλίπου, «Βήμα», 3/2/2002), «ήταν έναςευφυής άνθρωπος» (εφημερίδα «Πρώτη», 24/9/1986)

  ΟΕυάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας  στο βιβλίο του «Φωτιά και τσεκούρι», αναφέρει:

«… ο Άρης απέδειξε ότι είχε ψυχοσύνθεση ηγέτου, χάρη σ' αυτόν, το γόητρο του ΕΛΑΣ ανήλθε κατακορύφως», Ο ίδιος μιλώντας για την «θεαματική εξέλιξη» του ΕΑΜ/ΕΛΑΣτονίζει ότι «ο Άρης ήταν ο κύριος παράγων της». Ο Αβέρωφ - και όχι κάποιος πολιτικός φίλος του Άρη - τον περιγράφει ως «ηγέτη», «γενναίο», «καλό οργανωτή», ως άνθρωπο που «δεν του έλειπε ούτε η ευφυΐα ούτε κάποια παιδεία». Και προσθέτει ο Αβέρωφ: «Ένας Ιταλός στρατηγός, που δεν είχε κανένα λόγο να τον συμπαθή, ο Ινφάντε, είπε το 1945 στον γράφοντα τις σελίδες αυτές: "Από όλους τους αρχηγούς του ΕΑΜ / ΕΛΑΣ που γνώρισα, και γνώρισα πολλούς, μόνον ο Άρης μου έκαμε εντύπωση. Ήταν δυνατός, στοχαστικός, είχε λεπτότητα"».










   Πολύ πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τα 4/5 της χώρας είχαν ήδη απελευθερωθεί από τον ΕΛΑΣ. Ήδη από την Άνοιξη του ’44,  το Γερμανικό επιτελείο του οποίου ηγείτο ο Χέλμουτ Φέλμυ αναγκάστηκε να κηρύξει την Πελοπόννησο ως εμπόλεμη ζώνη και τούτο λόγω της καθόδου του Άρη στην Πελοπόννησο.

    Ο ίδιος ο Φέλμυ σημείωνε ότι χρειαζόταν τουλάχιστον 3 μεραρχίες επιπλέον, μόνο για την Πελοπόννησο, λόγω της ανάπτυξης στις τάξεις του ΕΛΑΣ  που είχε εμφυσήσει το οργανωτικό πνεύμα του Άρη και η  προσωπική του παρουσία στην περιοχή («Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα. Τα αιματηρά ίχνη της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα», Βιβλιοπωλείον της Εστίας).

    Τέτοια αποτελέσματα μάλλον δεν θα μπορούσαν να επιτυγχάνονται από «κατσαπλιάδες»…

    Καταγεγραμμένες είναι οι απόψεις του  Κρις Μοντάγκιου Γούντχαουζ, του Άγγλου Συνταγματάρχη, επικεφαλής της βρετανικής αποστολής στην Ελλάδα, για τον Άρη ως στρατιωτική μεγαλοφυΐα: «Χωρίς Ζέρβα δεν γινόταν, χωρίς Άρη δεν πετύχαινε», έλεγε ο Γούντχαουζ για την επιχείρηση της ανατίναξης του Γοργοποτάμου. 

    Ο Κρις Γουντχάουζ, σε επιστολή του προς την ηγεσία του ΕΑΜ, αμέσως μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου,  ανάμεσα στα άλλα γράφει: «…θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους της Αγγλίας και την οργάνωσίν σας και τον ικανώτατον στρατιωτικόν αρχηγόν σας»(Στρατηγού Ν. Ζέρβα: «Απομνημονεύματα», εκδόσεις «Μέτρον»).

   Όσο για την πολιτική διορατικότητα και οξυδέρκεια του Άρη, πέρα από τις διαπιστώσεις του για τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και φυσικά της Βάρκιζας ότι «παρέδιδαν το απελευθερωτικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα στους Άγγλους» («Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», Δ.Χαριτόπουλου, εκδόσεις «Τόπος» - RealNews) αρκεί η υπόμνηση των λόγων του στη σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ τον Νοέμβρη του ’44: 

«Αν ζήσει κανένας σας  – τους έλεγε - να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει». 

    Επομένως, όπως έχει γράψει και ο συνάδελφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: «Μπορεί να προσάψει κανείς ό,τι θέλει στον Βελουχιώτη, όχι όμως απουσία στρατηγικού, “γεωπολιτικού” ενστίκτου και βαθιάς ιστορικής γνώσης».



   Ο Άρης Βελουχιώτης δεν γεννήθηκε μέσα σε μια στιγμή, όπως η Αθηνά μέσα από το κεφάλι του Δία. Δεν προέκυψε αστραπιαία. Για να φτάσει να διαμορφωθεί από τον Θανάση Κλάρα (αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα) στον χιλιοτραγουδισμένο πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, διένυσε μια πολυκύμαντη πορεία βασανιστικής ωρίμανσης .

    Ο Άρης ήταν δημιούργημα και «γέννημα» της ανάτασης του ίδιου του ελληνικού λαού. Ο μεγάλος ποιητής Κώστας Βάρναλης στο βιβλίο του Πάνου Λαγδά «Άρης Βελουχιώτης ο πρώτος του αγώνα», έγραψε: 

«Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του Αγώνα, κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλληκάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε».

   Ο Άρης δεν υπήρξε, δεν διαμορφώθηκε «τυχαία». Η διαδρομή από τον Θανάση Κλάρα μέχρι τον κομμουνιστή Άρη Βελουχιώτη, είναι μια διαδρομή ταυτισμένη με το μήνυμα που εκπέμπεται από τα ίδια τα νάματα της ποίησης του κομμουνισμού.

    Πολλοί παριστάνουν τους «αρμόδιους» να μιλήσουν γι' αυτή τη διαδρομή. Όμως, αρμοδιότερος ήταν ο ίδιος ο Άρης. Και μίλησε: 

«...Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα», γράφει σε επιστολή στον «Ριζοσπάστη», στις  9/9/1931. «Έκτοτε - συνεχίζει - δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα;». Περίπου προφητικά στην ίδια επιστολή καταλήγει: «Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

   Με αυτά τα εφόδια έφερε σε πέρας ο Άρης την αποστολή που του ανατέθηκε, όταν ανέλαβε να υλοποιήσει την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την συγκρότηση αντάρτικου απελευθερωτικού στρατού.

    Με αυτό το πνεύμα γράφτηκε από το χέρι του Άρη οόρκος του ΕΛΑΣ, ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που δόθηκε το 1942 στη ΓραμμένηΟξιά:

    «Εγώ παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.

    Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».






    Αθάνατο πολιτικό κειμήλιο, διαχρονικής αξίας - και δραματικής επικαιρότητας στη σημερινή Ελλάδα των ξένων δανειστών και των εγχώριων «σωτήρων» - αποτελεί η ιστορική ομιλία του Άρη που την εκφωνεί στις 29 Οκτώβρη του 1944 στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ.

    Ο Άρης παρουσιάζει την πολιτική του ΕΑΜ και, ανάμεσα στα άλλα, λέει:

   «Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

   Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.

   Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

   Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

   Όταν έξαφνα στα 1929-'31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.

   Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.

   Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία(...). Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του».



   Ο Άρης λατρεύτηκε από τους συναγωνιστές του. Να τι περιγράφει ένας από τους αντάρτες του, ο Καραδημήτρης, στον Σπύρο Μελετζή:

«Τί να σου πω, Σπύρο, τόσο σκληραγωγημένο άνθρωπο δε θα ξανακάνει ο κόσμος. Στις πορείες εμείς παιδιά τώρα και κουραζόμαστε και κείνος άντεχε πιο πολύ απ' όλους μας, στην πείνα τα ίδια, στη δίψα και στην κακοπέραση. Πολλές φορές έμεινε εκείνος νηστικός για να δώσει σε μας. Κι ένα τσιγάρο ακόμα νά 'χε θα τό 'δινε σε μας. Ήταν τόσο σκληρός με τον εαυτό του που πολλές φορές μας τρόμαζε. Ούτε ασκητής, ούτε φακίρης δε θα μπορούσε ν' αντέξει στη γεμάτη στερήσεις ζωή που έκανε ο Άρης και μάλιστα τότε στις αρχές που ξεκινήσαμε. Μαρτυρήσαμε όλοι μας, κι αν δεν ήταν ο Άρης να μας εμψυχώνει κάθε μέρα, θα τά 'χαμε παρατήσει. Τόσο δύσκολες μέρες περάσαμε τότε στις αρχές».

   Από την σημερινή Ελλάδα δεν λείπουν οι απόγονοι του δοσιλογισμού. Οι πολιτικοί και ιδεολογικοί συνεχιστές των ταγματασφαλιτών. Οι φασίστες γκεμπελίσκοι που ματαιοπονούν στην προσπάθεια τους να σπιλώσουν τον Άρη και να παραχαράξουν την Ιστορία.

    Όπως συνηθίζεται στην περίπτωση των φασιστών, ο «Καιάδας» της γελοιότητάς τους είναι τόσο βαθύς όσο η προστυχιά τους. Και όσο πιο πρόστυχοι γίνονται τόσο περισσότερο θυμίζουν τον «ήρωα» ενός επίσης «προφητικού» κειμένου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αναγέννηση» στις 21 Ιούνη 1945. Ο Θεσσαλός δημοσιογράφος Φαίδων Μακρής, έγραφε:

    «Σύμφωνα με τους μαθηματικούς νόμους του εκκρεμούς, το καθημαγμένο κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη, ταλαντευόταν προχθές κρεμασμένο σ' ένα φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων. Αιωρείτο αργά. Δεξιά - αριστερά, δεξιά - αριστερά και κάθε ταλάντευση σημείωνε και μια τραγική στιγμή των καιρών που διανύουμε. Σιωπηλά τα πλήθη βλέπαν με κατάπληξη το μακάβριο θέαμα.

    Ένα "γιατί;" μεγάλο σαν το έργο του Αρη, γεννιόταν μες στις ψυχές όλων χωρίς να φτάνει και στα χείλια. Η ανταρσία του ενάντια στο κράτος τιμωρήθηκε με το θάνατο, η ανταρσία ενάντια στο κόμμα του τιμωρήθηκε ακόμα πιο σκληρά για έναν κομμουνιστή, με τη διαγραφή του.

    Όμως, η αισχρή, βάρβαρη και ανίερη διαπόμπευση της κεφαλής του ήρωα είναι μια ιστορική αδικία και μια εθνική ντροπή...

    "Χαράς ευαγγέλια" γαύγισε για το θάνατο τουήρωα η εμπαθής ασημότης της Νομαρχίας Τρικάλων, χωρίς να σκεφτεί ότι όταν αυτός θα εγκαταλείψει με "τας κεκανονισμένας τιμάς" τη ζωή, ύστερα από λίγο δε θα τον θυμούνται ούτε οι στενότεροι συγγενείς του, ενώ τον Άρη Βελουχιώτη δε θα τον ξεχάσουν ούτε οι φίλοι του ούτε οι εχθροί του. Γιατί αυτός και το έργο του έχουν πια καταγραφεί στην ιστορία του έθνους».

  

    Αυτός ήταν ο Άρης. Ανέγγιχτος από κάθε επιχείρηση γκεμπελικού τύπου λασπολόγησης του ονόματός του.
Και έτσι θα παραμείνει: Ολικά και αμετάκλητα αποκαταστημένος στη συνείδηση του λαού.
Γιατί, πολύ απλά, είναι βαθιά εγκαταστημένος στο νου και στην καρδιά του λαού, ως σύμβολο των αγώνων για τη λευτεριά και τη δημοκρατία του λαού.






πηγή enikos

Τα εξεταστικά κέντρα όπου θα εξεταστούν για εισαγωγή σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ οι υποψήφιοι που υπάγονται στις ειδικές κατηγορίες των τέκνων Ελλήνων του εξωτερικού και των τέκνων Ελλήνων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό, ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Παιδείας.

Οι εξετάσεις σ' όλα τα μαθήματα, θα γίνουν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα:

Στην Αθήνα:

- Στο 7ο Γενικό Λύκειο Αθηνών (Πρατίνου 19, Παγκράτι, τηλ.: 210-7217885)  θα εξεταστούν οι υποψήφιοι των οποίων τα επώνυμα αρχίζουν από
Α μέχρι και Λ.

- Στο 9ο Γενικό Λύκειο Αθηνών(Τρώων 2, Θησείο τηλ.: 210-3474157) θα εξεταστούν οι υποψήφιοι των οποίων τα επώνυμα αρχίζουν από Μ μέχρι και Ω.

Στη Θεσσαλονίκη:

- Στο 1ο Γενικό Λύκειο Σταυρούπολης (Πεσόντων Ηρώων 2, τηλ.: 2310-656387), θα εξεταστούν οι υποψήφιοι των οποίων τα επώνυμα αρχίζουν από Α μέχρι και Λ.

- Στο 2ο Γενικό Λύκειο Νεάπολης(Στρατόπεδο Στρεμπενιώτη, τηλ.: 2310-607521) θα εξεταστούν οι υποψήφιοι των οποίων τα επώνυμα αρχίζουν από Μ μέχρι και Ω.

Οι υποψήφιοι θα παραλάβουν το Δελτίο Εξεταζόμενου από το εξεταστικό κέντρο στο οποίο θα προσέλθουν για εξετάσεις, την ημέρα έναρξης των εξετάσεων.



To Πρόγραμμα εξετάσεων μαθημάτων υποψηφίων της ειδικής κατηγορίας «Ελλήνων του εξωτερικού και τέκνων Ελλήνων υπαλλήλων που υπηρετούν στο εξωτερικό» έτους 2017


Στις 4 Σεπτεμβρίου η έναρξη με το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας

Δείτε το σχετικό έγγραφο.

O χρόνος Υγειονομικής Εξέτασης και Πρακτικής Δοκιμασίας των υποψηφίων για επιλογή στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) ορίζεται από 14/09/2017 μέχρι 21/09/2017.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Το πραξικόπημα στην Ελλάδα θα είναι το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης εάν οι λαοί δεν αντιδράσουν»


Στη Γαλλία βρίσκεται από την Τετάρτη, για σειρά ομιλιών και παρεμβάσεων η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με την Τουλούζη να αποτελεί τον πρώτο σταθμό της επίσκεψης της.

Η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας παραχώρησε συνέντευξη Τύπου στα γαλλικά ΜΜΕ και στη συνέχεια παρέστη ως κεντρική ομιλήτρια στην εναρκτήρια συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Θερινού Πανεπιστημίου των κοινωνικών κινημάτων και της Attac.



Στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Ζαν Ζορές, με το ακροατήριο - πάνω από 1.500 άνθρωποι των κινημάτων από όλη την Ευρώπη - να χειροκροτεί με ενθουσιασμό ήδη από την πρώτη ανακοίνωση της παρουσίας της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφέρθηκε στην πολιτική κατάσταση που επικρατεί, ήδη από τον Μάιο του 2010, στην Ελλάδα.

Αναλυτικότερα η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας:

- Έκανε λόγο για το πρώτο Μνημόνιο που σηματοδότησε την επιβολή της βούλησης των δανειστών έναντι της βούλησης του λαού και για την μορφή πραξικοπήματος που πήρε αυτή η επιβολή τον Ιούλιο του 2015, όταν ο Ελληνικός λαός, με Δημοψήφισμα, τοποθετήθηκε καθαρά εναντίον των μέτρων και των νόμων που επιβάλλονται σήμερα.

- Μίλησε για την ευθύνη της Κυβέρνησης Τσίπρα στο Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας που συνιστά το Καθεστώς των Μνημονίων, επισημαίνοντας ότι δέχθηκε να γίνει εκπρόσωπος των δανειστών στη χώρα.

- Προειδοποίησε ότι το πραξικόπημα στην Ελλάδα θα είναι το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης, εάν στεφθεί με επιτυχία η στρατηγική του συστήματος να πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και οι λαοί δεν αντιδράσουν.

- Επέμεινε ότι εναλλακτικές υπήρχαν το καλοκαίρι του 2015 (Κυριαρχική διαγραφή του χρέους και άρνηση περαιτέρω πληρωμής/Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών/Άνοιγμα των φακέλων για τα μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς/Διεκδίκηση αποζημιώσεων για τη ζημιά που προκλήθηκε στη χώρα από τους δανειστές με τα Μνημόνια) και εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα, δίνοντας έμφαση στο ρόλο των πολιτών για την ενσάρκωση αυτών των εναλλακτικών, υπό τις δεδομένες συνθήκες.

- Δεν παρέλειψε, τέλος,  να αναφερθεί, στις πρωτοβουλίες της ίδιας, σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, για το PlanB, την Πλεύση Ελευθερίας και το κάλεσμα για κινηματική δράση και ανυπακοή, δίνοντας έμφαση στην αποκήρυξη του χρέους από τους ίδιους τους πολίτες, αλλά και στη διεκδίκηση δικαιοσύνης, μέσα από την πρωτοβουλία Δικαιοσύνη για Όλους.

Η Ζωή έκλεισε την ομιλία της, δίνοντας ραντεβού με τους συμμετέχοντες στις μάχες του σήμερα και του αύριο που πρέπει να δοθούν από τους ίδιους τους ανθρώπους.

Οι συμμετέχοντες χειροκροτούσαν παρατεταμένα, πολλοί όρθιοι, δίνοντας ένα μήνυμα στήριξης, μέσα από το πρόσωπο της Ζωής, σε όλους εκείνους που αγωνίζονται στην Ελλάδα.

Μαζί με την Ζωή Κωνσταντοπούλου στο πάνελ βρέθηκαν σημαντικές προσωπικότητες, όπως η Susan George, συγγραφέας, επίτιμη Πρόεδρος της ένωσης ATTAC στη Γαλλία και Πρόεδρος του Transnational Institute και ο Edwy Plenel, δημοσιογράφος και ιδρυτής της γνωστής γαλλικής πλατφόρμας ενημέρωσης Mediapart.

Την Πέμπτη 24 Αυγούστου η Ζωή Κωνσταντοπούλου συμμετείχε σε 2 συζητήσεις, με παρεμβάσεις για την Ελλάδα.

Η πρώτη, με πολιτικούς από την Γαλλία και την Ισπανία, μεταξύ των οποίων ο Eriq Coquerel της Ανυπότακτης Γαλλίας. Εκεί έκανε παρέμβαση εξηγώντας το πλήγμα που υπέστησαν τα κοινωνικά κινήματα από την προδοσία του 2015 και την ανάγκη ανασυγκρότησης των κινημάτων στην Ελλάδα.

Η δεύτερη αφορούσε το έργο της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, όπου, μαζί με τον Eric Toussaint, μίλησε για τη σημασία των πορισμάτων της Επιτροπής σήμερα, ως όπλου αντίστασης του λαού, αλλά και για τις μορφές ανυπακοής που οργανώνονται στην Ελλάδα εναντίον της Χρεοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, του κινήματος επανασύνδεσης του κομμένου ρεύματος στους πολίτες, των πρωτοβουλιών της Δικαιοσύνης για Όλους, της υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας.

Σε όλο το διήμερο εκατοντάδες άνθρωποι των κινημάτων από όλον τον κόσμο έσπευσαν να εκδηλώσουν τη συμπαράσταση στον ελληνικό λαό και να δηλώσουν τη στήριξή τους στις κινήσεις αντίστασης στα Μνημόνια, ενώ με μεγάλο ενδιαφέρον πληροφορήθηκαν για τις πρωτοβουλίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Ελλάδα, με έμφαση στην υπόθεση της Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, από τη Δικαιοσύνη για Όλους.

Ακολουθούν τα σημαντικότερα σημεία από την ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλουστην εναρκτήρια συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Θερινού Πανεπιστημίου των κοινωνικών κινημάτων:

 

• Κάποιοι θέλουν να ξεχαστεί η Ελλάδα, για να επαναλάβουν τα εγκλήματά τους. Κάποιοι θέλουν να πιστέψουμε ότι ό,τι έγινε ανήκει στο παρελθόν, για να μην αποκαλυφθούν όσα συνεχίζουν να γίνονται μέχρι σήμερα, με την πλήρη συνενοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Οργάνων της, καθώς και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

• Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι η επιβολή της βούλησης των δανειστών, εναντίον της βούλησης του λαού, από το Μάιο του 2010.

• Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι η επιβολή των τελεσιγράφων και των επιταγών των δανειστών, που απέρριψε ο Ελληνικός λαός, με το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015.

• Ο Ελληνικός λαός, με το δημοψήφισμα, τοποθετήθηκε καθαρά εναντίον των μέτρων και των νόμων που επιβάλλονται σήμερα.

• Η Ελληνική Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Τσίπρα, δέχθηκε να γίνει εκπρόσωπος των δανειστών.

• Τα Μνημόνια και η πολιτική της επιβολής αυτού του Καθεστώτος στην Ελλάδα συνιστούν έγκλημα. Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας.

• Είναι σχεδιασμένα για να καταστρέψουν τον πληθυσμό και έχουν προκαλέσει μόνο δυστυχία, φτώχια, ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό της πλειοψηφίας των πολιτών, έκρηξη των αυτοκτονιών, απώλεια της δημόσιας περιουσίας, δηλαδή των εργαλείων της κοινωνίας.

• Υπάρχει μια στρατηγική του συστήματος που θέλει να ξεχαστεί τι έγινε στην Ελλάδα.

• Η στρατηγική αυτή συνοδεύεται από μια στρατηγική να μας κάνουν να αποδεχθούμε πως ό,τι έγινε ήταν μονόδρομος. Ότι δεν υπήρχε εναλλακτική. Ότι δεν αξίζει να παλεύεις και να διεκδικείς την ελευθερία σου.

• Είμαι εδώ για να σας πω το αντίθετο: ότι έχουμε το δικαίωμα, τη δύναμη και το καθήκον να παλέψουμε εναντίον αυτού του συστήματος που μας θέλει σκλάβους.

• Το πραξικόπημα στην Ελλάδα δεν ανήκει στο παρελθόν. Είναι ενεργό και σήμερα. Και έχουμε δημοκρατικό καθήκον να αντισταθούμε και να οργανώσουμε την αλληλεγγύη στην αντίσταση.

• Το πραξικόπημα στην Ελλάδα, είναι το παρόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και έχουμε καθήκον να ανατρέψουμε αυτό το Ολοκληρωτικό καθεστώς.

• Το πραξικόπημα στην Ελλάδα θα είναι το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης εάν οι λαοί της Ευρώπης δεν αντιδράσουν. Και έχουμε δικαίωμα και καθήκον να μην υποκύψουμε σε αυτήν την φρικιαστική προοπτική.

Ο Τσετίν Χασάν, πολιτικός πρόσφυγας από την Τουρκία και μέλος της επιτροπής αλληλεγγύης στους δύο απεργούς πείνας εκπαιδευτικούς Νουριγιέ Γκιουλμέν και Σεμίχ Οζακτσά, μιλάει από τα Προπύλαια τηλεφωνικά στην Παντιέρα

Έχει ήδη γίνει γνωστή η πολυήμερη απεργία πείνας που πραγματοποιούν στην Τουρκία δύο εκπαιδευτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, η καθηγήτρια Νουριγιέ Γκιουλμέν και ο δάσκαλος Σεμίχ Οζακτσά.

Οι δύο εκπαιδευτικοί διεκδικούν την επιστροφή τους στη δουλειά τους, από την οποία απομακρύνθηκαν μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους συναδέλφους τους με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του καθεστώτος Ερντογάν μετά την επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στην Τουρκία ύστερα από την απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016.

Η απεργία πείνας της πανεπιστημιακού Νουριγιέ και του εκπαιδευτικού Σεμίχ ξεκίνησε στις 9 Μάρτη 2017 μπροστά από το Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην λεωφόρο Γιουκσέλ της Άγκυρας, με αίτημα να γυρίσουν στις δουλειές τους.

Στην πορεία ο αγώνας τους πλαισιώθηκε από πολλούς συμπαραστάτες εκφράζοντας ευρύτερα τον αγώνα των διωκόμενων αγωνιστών για αξιοπρέπεια αλλά την 76η ημέρα της απεργίας πείνας συνελήφθησαν. Αργότερα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο των φυλακών όπου σήμερα πλέον η ζωή τους διατρέχει σοβαρότατο κίνδυνο.

Στο πλαίσιο του κύματος συμπαράστασης και αλληλεγγύης που ξέσπασε σε πολλές χώρες του κόσμου, ήδη από τις 8 Αυγούστου πραγματοποιείται στα Προπύλαια απεργία πείνας διάρκειας 30 ημερών από αλληλέγγυους.

Διαδηλώσεις και άλλες εκδηλώσεις πραγματοποιούνται καθημερινά σε πολλές πόλεις της Τουρκίας.

Στο βίντεο με το ηχητικό που ακολουθεί, ο Τσετίν Χασάν, πολιτικός πρόσφυγας από την Τουρκία και μέλος της επιτροπής αλληλεγγύης στους δύο απεργούς πείνας εκπαιδευτικούς Νουριγιέ Γκιουλμέν και Σεμίχ Οζακτσά, μιλάει τηλεφωνικά στην Παντιέρα.

Η επιτροπή αλληλεγγύης μαζεύει υπογραφές συμπαράστασης και μηνύματα αλληλεγγύης από την Ελλάδα. Η απεργία συμπαράστασης στα Προπύλαια ήδη βρίσκεται στη 19η ημέρα της και θα διαρκέσει μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου.






Αναδημοσίευση από: pandiera.gr

Ένα νέο εργατικό δυστύχημα με θύμα συμβασιούχο εργαζόμενο στην καθαριότητα σημειώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου.

Ένας 44 χρονος εργαζόμενος στο Δήμο Μαραθώνα έχασε τη ζωή του όταν την ώρα, που με το συνάδελφό του φόρτωναν κάδο στο απορριμματοφόρο, ένα ΙΧ αυτοκίνητο έπεσε πάνω τους. Το δυστύχημα σημειώθηκε περίπου στις 3.15 π.μ., στη λεωφόρο Μαραθώνος, στη Νέα Μάκρη.

Ο άτυχος εργαζόμενος μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας Νέας Μάκρης, αλλά ήδη ήταν αργά.

Ήταν ένας από τους συμβασιούχους που σήκωσαν το βάρος των πρόσφατων κινητοποιήσεων των εργαζομένων στους ΟΤΑ. Η παράταση της σύμβασής του έληγε τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.









πηγή 902.gr

Γράφει ο αριστερίξ

Σε πρόσφατη ανάρτησή του στο facebook με τίτλο: «Πόσο απέχει η Εσθονία ;», ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπεραμύνεται των ακραίων αντικομμουνιστικών «εκδηλώσεων» της εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Ταλίν και ειδικότερα της διάσκεψης με θέμα:
«Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα».

Γράφει εκεί, μεταξύ άλλων και τα εξής:

Πόσο απέχει η Εσθονία;

Στις 23 Αυγούστου η Εσθονική Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ οργανώνει στο Ταλίν συνάντηση των υπουργών δικαιοσύνης των κρατών – μελών, την επίσημη εκδήλωση για την πανευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων σύμφωνα με το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Απριλίου 2009 για την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό και μια διάσκεψη με θέμα «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα».[…]

Αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί – και σε ποιο επίπεδο – στην εκδήλωση μνήμης «για τα θύματα του σταλινισμού και του ναζισμού» που οργανώνεται την ίδια ημέρα, μια ώρα πριν την έναρξη της διάσκεψης στην οποία αρνήθηκε να μετάσχει το Ελληνικό Υπουργείο Δικαιοσύνης ή η άρνηση συμμετοχής περιλαμβάνει και την εκδήλωση αυτή λόγω ιδεολογικής διαφοροποίησης των θυτών. […]

Ποιος εθνικός στρατηγικός στόχος υπηρετείται με τον τρόπο αυτό και ποιά δημοκρατική και άρα παροδική κυβέρνηση νομιμοποιείται να προσδίδει ιδεολογικό ή μάλλον ιδεοληπτικό πρόσημο σε μια ολόκληρη χώρα τοποθετώντας την στο περιθώριο των κοινών ευρωπαϊκών αξιών και ιστορικών προσλήψεων;

Όταν θέλουμε να προτάσσουμε την Ευρώπη των αξιών, της Δημοκρατίας, των Δικαιωμάτων, του Κράτους Δικαίου, της κοινής ιστορικής συνείδησης και της αλληλεγγύης σε σχέση με την Ευρώπη της νομισματικής ένωσης και των αυστηρών κανόνων οικονομικής διακυβέρνησης, το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε ως χώρα – ανεξαρτήτως της πολιτικής φυσιογνωμίας ή της σκοπιμότητας της εκάστοτε κυβέρνησης – είναι να αντιλαμβανόμαστε πώς έχει διαμορφωθεί ιστορικά το κοινό αξιακό υπόβαθρο της ΕΕ που ταυτίζεται με το ιστορικό, αξιακό και θεσμικό υπόβαθρο της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους δικαίου.

Πέρα όμως από το ζήτημα της απόστασης της Εσθονίας, που θέτει ο τίτλος της εμπνευσμένης ανάρτησης του δημοφιλούς πολιτικού, εγείρεται –χωροχρονικά- και το ερώτημα:

Πόσο απέχει το 2006 από το 2017;

Και αυτό γιατί σε άρθρο του στο Ριζοσπάστη στις 22/1/2006, με τον εύγλωττο τίτλο: «ΣΤΟΠ στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο», ο ίδιος πολιτικός σημείωνε:

ΣΤΟΠ στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο



Είναι πραγματικά παράδοξο και προκλητικό εν έτει 2006 ένας διεθνής οργανισμός, που είναι στραμμένος προς την προστασία της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να εμφανίζεται με ένα κείμενο που πραγματικά προβαίνει στη λεγόμενη ιδεολογική χρήση της ιστορίας.

Δεν πρέπει η ιστορία να είναι το πεδίο μιας ιδεοληπτικής προσέγγισης από αυτόν που τυχαίνει κάποια στιγμή να έχει την πλειοψηφία ή την ισχύ. Η ιστορική αλήθεια είναι κάτι πολύ πιο πολύπλοκο που το αναζητούμε και ίσως να μη το βρούμε και ποτέ. [βρέθηκε τελικά, 11 χρόνια αργότερα, σ.σ.]


Πάντως είναι ανιστόρητο να επιχειρεί κάποιος να εξομοιώσει τα φαινόμενα του ναζισμού ή του φασισμού ή τα φαινόμενα των αυταρχικών δικτατοριών της Νοτίου Ευρώπης, με τον κομμουνισμό ως σύστημα σκέψης και ως σύστημα κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού έχει ανοίξει ένα μεγάλο πεδίο συζήτησης, αλλά αυτό φυσικά δεν επιτρέπει σε κανέναν να κάνει τέτοιου είδους ιδεοληπτικές αξιολογήσεις και να συνθηματολογεί με τέτοιον τρόπο.

Το κείμενο αυτό είναι απαράδεκτο. Είναι ένα κείμενο που ελπίζω ότι θα καταψηφιστεί από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και χαίρομαι γιατί και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ το κατεψήφισαν.

Υπήρξαν δυστυχώς προβλήματα σε πολλές χώρες που μετά την πτώση των συστημάτων του υπαρκτού σοσιαλισμού επιχείρησαννα ποινικοποιήσουν αναδρομικά πολιτικές συμπεριφορές και στάσεις. Νομίζω ότι αυτό έχει οριστικά ξεπεραστεί και θα ήταν αδιανόητο, μιλώντας πάντα στο πλαίσιο του φάσματος του δημοκρατικού πλουραλισμού, να μιλούμε για ποινικοποίηση απόψεων και μάλιστα απόψεων που έχουν πολύ συγκεκριμένη ιστορική διαδρομή και ιστορική αναφορά.

Είναι ένα θέμα που αφορά όλους τους δημοκρατικά φερόμενους και ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους, όλους δηλαδή εκείνους που σέβονται τις αξίες και τις παραδοχές του ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού που βασίζεται στην πολυφωνία, την ανεκτικότητα, σε όλα αυτά τα οποία προστατεύουμε μιλώντας για ευρωπαϊκό κοινωνικό δημοκρατικό κράτος δικαίου.

Το κείμενο αυτό του 2006, διαβάζοντάς το κανείς σήμερα, είναι …περιβόλι. Αν αντιπαρέλθουμε τον …αντιμνημονιακό του τίτλο, τα ερωτήματα είναι πολλά:

-Άλλαξε ο‘’ευρωπαϊκός πολιτισμός’’, τον οποίο σταθερά επικαλείται ο Βενιζέλος στα δύο αυτά –εκ διαμέτρου αντίθετα- άρθρα του;

-Τα περίφημα«εγκλήματα από τα κομμουνιστικά καθεστώτα»στα οποία σήμερα αναφέρεται, διαπράχθηκαν άραγε μετά τις 22/1/2006;

-Η ιδεολογική χρήση της Ιστορίας, είναι καταδικαστέα το 2006, όχι όμως η ευθέως πολιτική χρήση της το 2017;

– «Η αναδρομική ποινικοποίηση πολιτικών συμπεριφορών και στάσεων», απαράδεκτη ήδη κατά το 2006, πώς νομιμοποιείται το 2017;

-Οι «ανιστόρητες» και «απαράδεκτες» εξισώσεις, οι«ιδεοληπτικές αξιολογήσεις» και η καταδικαστέα τότε συνθηματολογία, πώς και ανάγονται σε «κοινό αξιακό υπόβαθρο της ΕΕ» σήμερα;

Μεταξύ των κοινών στοιχείων των δύο κειμένων, η σταθερότητα στην καταγγελία του ιδεοληπτικού προσήμου. Μόνο που είναι άλλο τότε και άλλο τώρα.

Κράμερ εναντίον Κράμερ, αυστηρός ο Βενιζέλος του 2006 με τον Βενιζέλο του 2017…





πηγή pandiera.gr